Pansuman demeyin bana

Doğdunuz büyüdünüz, okula gittiniz, okulda kopya çektiniz, belki çekmediniz, sınıflarınızı geçtiniz...

Bir iş sahibi oldunuz, belki aile reisi oldunuz veya ev hanımı kaldınız...

Çocuk büyüttünüz veya yiğenlerinizi mıncırdınız.

Demem o ki yıllarca benden farklı benden uzak bi hayat yaşadınız. Siz sevdiceğinizin koynunda mışıl mışıl uyurken, yeni yıla geri sayarken, bayram namazı kılarken, hiç kaçırmadığınız diziyi izlerken ya da hayatın anasını satıp yatağınızda ağlarken ben işimi yapıyordum... Kimi doğuyodu, kimi ölüyodu, kimi kusuyodu, kimi baş örtüsünün iğnesi yutmuştu, kimi deodorant kapağını kıçına kaçırmıştı (merak edene detay çekimlere girebilirim)... Ben hep oradaydım; uykusuz, yorgun...

Bir gün bir yakınınız hastalandı ve hastaneye yatması gerekti, o gece de ben nöbetçiyim. Şimdi soruyorum size;

Siz kim oluyosunuz da serumun akması gereken hızı, pansumanın ne zaman yapılıp ne zaman yapılmayacağını, dikişlerin ne zaman alınacağını benden daha iyi bilebiliyorsunuz? Bilmiyorsunuz! Ama ben biliyorum. Yan odanızdaki hastaya yapılanların aynısının size yapılmasını istiyorsunuz madem, lavmanı görünce neden korktunuz!